algı böyle bir şey evet #95

içimdeki çelişki her zaman mantık ile duygu arasında oldu. şimdilerde duygularım savaşıyor. ağlamak istiyorum ama gülümsemeliyim. öfke hissediyorum ama sevilmek istiyorum. kırgınım ama umudum hala hep var. ne bu?

algı böyle bir şey evet #94

bahara söyle güneş toplasın, sabaha kalmaz yanındayım. korkularımı anlatacağım ilk önce; dizimin kanadığı ilk günü, sevmeye yeltendiğim ve sevilmediğimi anladığım ilk günü.. acının korkuları kuşattığı, ölesiye savaştığı o ilk günü. sonra diyeceğim acı korkuları yenmişti, ruhumun kederden gözleri kararmış körlüğüne birkaç cenaze bile vermişti. değişmişti çocukluğumun yazgısı, sevmeyi bilmeyenlerin meyhanesinde çıraklık yapmıştı sadece. bir parça ormanda yürür, denize çıplak gireriz sonra. sonra içeriz bak; karıştırmadan birkaç duble rakı veya şarap. sen anlatırsın ha? öyle özledim ki bana bir şeyler anlatmanı. bana kurşunların ağırlığından bahseder, savaşın yaşanmış tüm acıları kustuğunu anlatırsın. acı yaşandıkça korkusuz sanar ya insan kendini, işte o illüzyona nasıl küfrettiğini anlatırsın. sonra bir bukowski pervasızlığı sarar ruhunu, iki afilli cümle parlatırsın; "çamur yer şekeri sevmem, nerede lan benim viskim?" der ardından bir şarkı patlatırsın, dağ yeşerir.

dağı kar tutmuş, o şehirden dön, bu nasıl sevda?

acılar kusmuş, o şehirden dön, bu nasıl kavga?

sonra seni ne kadar sevdiğime şaşırırsın belki, belki şımarırsın, belki şımardıkça azalırsın belli olmaz benim sağım solum. şımarır mısın? aşk şımartır mı seni? kimi şımartmamış ki?.. şımar zaten beni ipleme, her haline şiirim ben. bilmezsin sihirim sen, sinirim el, yokluğuna zifirim ben. bilmezsin bir yel savurur senin kokunu. işte o rüzgara mihirim ben. bilmezsin ya, işte o bilmediklerinin içindeki çukurum ben. bir yokluğu anlamış bu gönlüme mühürüm ben. beni boşver, hadi bir şarkı söyle.

dağı kar tutmuş, o şehirden dön, bu nasıl sevda?

acılar kusmuş, o şehirden dön, bu nasıl kavga?

terapik dialoglar #61

-beni hor görme kardaşım, sen altınsın ben tunç muyum?
-?
-aynı vardan var olmuşuz,sen gümüşsün ben sac mıyım?
-?

algı böyle bir şey evet #93

harekete kimse mâni olamaz.

her yerde bir kırmızı var. #44

bu gördüğün cüretkâr tavır
arkasında kaç kahır saklıyor?
ana caddeye açılan sokaklardan değilim
bana hiç değişmeyen şeyler kalıyor
aklımda bir garip bahar özlemi
fikrimde mutsuz sonların vazgeçilmez etkisi
bir kırmızı, bir karanlık içindeyiz
kırmızıyı ben çözerim, karanlığı kim süpürür bilmem
hiçbir şey şaşırtmaz beni
hayat mıdır zaman mıdır, bilmem

arada olur öyle #128

elleri elimdedir
gözleri gözümdedir
bunca yıldır ağladım
hep senin derdinledir
ah dağlar, sümbüllü bağlar oy

kafamın aynı olduğu adamlar #47

uzağa degil, usta
öteye hep öteye gitti;
yalnızlığı ondandır.