"sadece ikimizin uyandığı saaatlerde duruyor zaman"
bazen tarifi olmayan şeyler birden bire oluyor. anlamıyorsun. üzülüyorsun da. bir şekilde ayakta ve kendinde kalıp devam etmen gerekiyor. çok zor biliyorum ama alıştık buna ne de olsa. sırf bu alışma hali bile başlıbaşına yıkıntı ama demek ki bu dünyaya buna geldik. sen ve ben.
böyle içimize saklaya saklaya nelerden nerelerden geçtik bilmiyorum.
ama hepsi kendi keskin ağırlığıyla geldi, beklemediğimiz zamanların tadı başka oluyor. yaşanıyor. belki de hiçbir şey aynısı gibi olmayacak, hayal kurmayı da bırakalım mı dersin?
kaldık yine başbaşa.
