-direk gir abi!
- ? tamam..
zey vardı bir zamanlar, hala daha var ama tabi beden olarak.anladınız durumu tamam.. biz diye bir şey yok ama bir çok şey var kalan onun ardından. çok güzel yaşanılası günler paylaştık. bir de insanlar vardı bir zamanlar, onlar da hala var ve onlardan da geriye kalan birçok şey var. sayelerinde büyüdüğümü hissediyorum. neyse. ilk zamanlar biz şaşkın onlar belirsiz bir kızgınlık halinde. herkes arkasına bakarak gidiyo. niyeyse? konuşulanlar, içki masasına yatırıp dertlenmeler, içerlenmeler, söylenmeler, gel zaman git zaman geriye kalan yine aynı yalnız sen. şimdi anlıyorum ki, o insanlar ne kadar yalnızlaştıkça biz o kadar kötü olmaya başladık. önce savundukları, söyledikleri şeyleri birer birer bozmaya başladılar, normalleştiler, sonra zaten giderek daha fazla zamanı kendileriyle geçirmeye başladılar. ve biz birbirimize bağırdık. sonra yine onlardan biri sevgilisinden ayrıldı ne bileyim sınavı kötü geçti, karamsarlaştı. yalnızlaştı. ve biz birbirimizi kırdık. o kırılma anından sonra zaten kimse tırmanacak merdiven bulamadı. şimdi hepimiz kendi köşelerimizde kendi kendimize bir sürü sözler veriyor, sonra sırayla bozuyoruz. geçmiş kaçımızın beyininde sürekli dolanıyo ki? kirliyiz, temiziz ama nihayetinde daha da kendimizleyiz, yalnızız. eşitiz. oldu mu şimdi?
