aynı dertten muzdarip #17

ne olursa olsun sabah önü seviş benimle,
dinlenmişliğin gücü bedeninde,
ilk kez görür gibi,
bırakayım seni dünyaya.

yol çizgileri #26

yeni bir hayat.
hımms

benim aklım köşeli #50

kastamonu'daki, yeşil-mavi renkleriyle bana lann noluyo dedirten "evka1-bozyaka ssk" dolmuşu..

heryerde biraz izmir var.

benim aklım köşeli #49

malatya'da, elips şeklindeki kolormatik gözlükleriyle dolmuşa binen teyzenin john lennon vari duruşu..

kafamın aynı olduğu adamlar #20

"zaman mı? değil zaman. akan zaman değil mesafelerdir.."

yıllar evvel beyoğlunda eski bi binanın girişine oturup muhabbet ederken çıkarıp okumuştu şiiri bizon, söyliycem bunu demişti. söyledi.

benim aklım köşeli #48

yükseköğretim giriş sınavı

yükseköğretim gelişme sınavı

yükseköğretim sonuç sınavı

yazar burada eğitim sistemini yermiş.

yol çizgileri #25

daha yaşıma basmamış, aylık, ufacık bebekken annem beni yatağın üstüne bırakıp çıkmış odadan. evişleri, babaannemin söylenmeleri falan, normalde bırakıp gitmez ama işte o gün öyle olmuş. tabi ben rahat durur muyum? başlamışım sağa sola dönmeye, ta ki kendimi yatakla duvar arasına sıkıştırana kadar. hayatla yeni tanışan ben, oksijen olmayınca başlamışım morarmaya. annem hala yok. ağlayamıyorum da..

uzun boylu, babayiğitmiş babamın babası, dedem. çokta çapkınmış. ama saygı duyulurmuş kendisine, uzun siyah parkası ve kasketiyle karşısında durduğu kişi tarafından. gelmiş, sıkıştığım yerden çıkarmış beni, kucağına; tamam zeytin gözlüm, kurtuldun, demiş.

hiç görmediğim, aklımın kestiği zamanlarda da çoktan dünyadan göçüp gitmiş olan dedemin kurtardığı hayatı yaşıyorum. o güne kadar ve sonrasında kucağına alıp sevdiği ilk torunuyum, zeytin gözlü. sevgi bariz şekilde gösterilmezmiş o zamanlar, laf olmasın diye.

o zeytin gözler bozuk şimdi, ben bozdum. morluktan olup rengarenk olsun dediği hayatımı da nasıl yaşadığım belli değil. çabalıyorum, düşünüyorum ve her yeni engel öncesi ve sonrasında, gidişat arifelerinde, daha bi sık geliyo aklıma dedem. ona borcum yaşamak. yaşamak istemesen de, en zor yaşama nedeni bu ya..

terapik dialoglar #38

..
balıkesir bandırma
seviyorsan kandırma
yanaklarım dururken
başka yere saldırma
..
.

kafamın aynı olduğu adamlar #19

benim aklım köşeli #47

koca bölükte benden başka mektuplaşan, dışarıdan roman gönderten biri yok, sanki yıllardır bunun özlemini çeken sorumlu komutan bu yüzden gelen her zarf ve paketi açıp titizlikle ve heyecanla inceliyor gibime geldi ya neyse.

arada olur öyle #68

başka bir şehirde karşılaşırmışız
dostça ayrılalım belki selamlaşırız
birimiz tek birimiz çiftsek eğer
işte o zaman konuşmadan uzaklaşırız
..



başıma geldi. yürüdüm gittim.

yol çizgileri #24

yapay insansı varlıklar, robotlar yapmaya gerek yok; zaten giderek robotlaşan, sevgiden mahrum, kendini bilmeyen, dahası anlayamayan, ilaçlarını almadığı zaman ruhsuz, yaşadığı dahi belli olmayan, yoksun bireyler olma yolunda ilerliyor insanlık.

benim aklım köşeli #46

tesbih; doğuda nasırlı ellerde, batıda v yaka göğüslerde..

terapik dialoglar #37

-kazancakis: hayatta bana en çok iyiliği dokunan şeyler, gezilerle düşler olmuştur.

-ben: aynen.

kafamın aynı olduğu adamlar #18

ers von trier

arada olur öyle #67

üç numara saçlarımda beyazlar daha mı belirgin ne?

arada olur öyle #66

dört dolu şarjörle hücum yeleği giyiniyorum hergün, ama tüm gün sabitim, hücum lafta!

algı böyle bir şey evet #30

sennmh şimmdi bimmhh dudakmhmm vermh bakiyimmhmck :*

öperken konuşma diye bir şey var.

benim aklım köşeli #45

bu hayatta bi çok yaşamıştan, bi de hiç yaşamamıştan uzak durcaksın. okumuşun cahilini görürsen de direk kaç!

terapik dialoglar #36

-çarşıdan aldım bin tane, koğuşa geldim bir tane?
-hmm, ne ki lan, du bi düşüniym.
-aslında çok basit.
-sigara!
-aynen.

arada olur öyle #65

evet bi son dakika haberi; hayat devam ediyor!