arada olur öyle #92

dünyada bi ilk; kıtlama şekerle absinthe!

denedim evet

arada olur öyle #91

her yerde bir kırmızı var. #30

bir dağ yangını içerim
deli mayınlar döşenir damarlarıma
kınsız bir öfke düşer de yoluma
beni benden aşırır

benim aklım köşeli #77

taklitlerimden sakının.

algı böyle bir şey evet #55

çok doluyum üstüme gelmemem lazım.

aynı dertten muzdarip #31

baharlık montla bahara ulaşmama az kaldı derken bastırdı yine soğuklar hadi dayan koçum.

yol çizgileri #33

unutma!

benim aklım köşeli #76

sisteme karşı gelenlere bu sistemde yer yok. peeh

kafamın aynı olduğu adamlar #31

iyiki doğdun üstad

arada olur öyle #90

madam'ı özledim..

kafamın aynı olduğu adamlar #30

ölmedin.

benim aklım köşeli #75

çarklardan sesleniyorum, sistem çok fena arkadaşlar..

kafamın aynı olduğu adamlar #29

gitme, dur
konuşalım
yataklara tek kelime kalmasın.

benim aklım köşeli #74

dünya üzerindeki canlılar içerisinde en gelişmiş türün bireylerinden biriyim ama hala dişimin arasına sıkışan bişeyi bi saat uğraştığım halde çıkaramayabiliyorum dilimle. ne anladım böyle gelişmişlikten..

her yerde bir kırmızı var. #29

..
...

dur
akıtma gönlüm yaşını
gözünden öpecek bir yer bırak
oy bana en yakın
bana en uzak
sevgili yar
hasretine vur beni

...
..

arada olur öyle #89

bazen kendimi ciddi ciddi işlevsiz biri gibi hissediyorum bu dünyada. napıyorum ki, ben niye varım? dengenin neresindeyim? daha doğrusu denge nerde? yok.
turist gibiyim.

aynı dertten muzdarip #30

gökteki yıldızlari da
pay edelum gızlari
aldilar güzelleru de
kaldi yaramazlari..

algı böyle bir şey evet #54

ya bu denizin tuzu
ya bu martılar, ya bu vapurlar
ya bu yaşanmış yıllar...

yol çizgileri #32

izmir'de son anlarım. biliyordum. bana ait ne varsa -anılar ve odama kazınan anlar dışında- her şey bir kutuda. her şeyden bıkıp yüzümü yasladığım yatağım çıplak; ne bir nevresim ne de başka bir şey var. hatta üzerinde birkaç parça koli var. ortasına oturdum, dolapta kalan rakıdan doldurdum, içtim. doldurdum, ağladım. doldurdum, içtim. içtim, ağladım.. öyle bir an daha yaşamadım. geçen yıl bu gün askeri kamuflajla gezinirken şu an benim olduğunu bildiğim şeylere dokunup onların arasında nefes alabiliyorum. ve biliyorum ki ben bu kadar hızlı bir şekilde buraya gelmedim, zaman hızlı geçiyor. yol çizgileri belirgin değil tek çizgi gibi olur ya hani, öyle. yine yıllar evvelki gibi baya sert bir duble yaptım kendime, kim bilir belki ağlarım birazdan. özlüyorum geçmişte kendime çizdiğim orta dünya haritalarımı. özlüyorum kendim olma halinin o umursamaz ama etki bırakan, yaşadığımı hissettiren halini. keşke o zaman çevremde olan kişiler de bunu anlayabilseydi de az da olsa mutlu olsaydım. yoruluyorum artık, yaşlandım.