aynı dertten muzdarip #48

istanbul'da (hemen hemen) bütün toplu taşıma araçlarını çember sakallılar kullanıyor. ama hepsi ya böyle birşey olamaz. genç yada sakalsız bi şoför görünce şaşıracak gibi oluyorum. ama şaşırmıyorum. insanları, sıfır şoförlük kabiliyetiyle sallaya sallaya duraktan işe götürüp işten durağa taşıyorlar. hepsinden tiksiniyorum artık.

arada olur öyle #107

domates
bilal
patlıcan

algı böyle bir şey evet #75

...
içimizdeki şeytanlara

zülfikarlarla saldırdık,

gözyaşlarımızı

bitti mi sandın?

aynı dertten muzdarip #47

sisteme karşı olduğum (ve hala daha direndiğim) zamanların ardından kendimi içerisinde bulduğum -kaçınılmaz- iş dünyasının yaşattıklarının ardından bi başıma, ellerim cebimde yürüyüp yürüyüp en sonunda biyerlerde kendimi içer halde bulduğum zamanlarda şöyle bi olduğum hale bakıyorum, tanju okan'ın dediklerini görüyorum; benim en iyi dostum içkim sigaram.. onlar da terk ederdi olmasa param..
içimden bir kaç kez tekrarladıktan sonra tanju'yu tanju yapan yere, ve beni bana çokça düşündürmüş olan (özlediğim) iskele'ye dönüyorum. dalıyorum gidiyorum..

yol çizgileri #45

(en başta kendim olmaz üzere) omuzdan tutup aloooo diye sarsmak istiyorum birilerini..

algı böyle bir şey evet #74

..
sevdiniz yalan, bildiniz yalan
nereye gitseniz
gittiniz yalan, döndünüz yalan..

anlamadığım şeyler var #6

olmasa da olur, türündeki insanlardan olmamaya uğraştım hayatım boyunca. ama kendimi öyle değersiz hissediyorum ki gördüğüm, anladığım dünyada; olmasam da olur hani. fark nerede?

benim aklım köşeli #92

iki elim daha olsa aaah ah neler yapardım diye düşün(mey)edursun insanlar,ben birine kağıt birine kalem tutuştururdum, kesin!..

kafamın aynı olduğu adamlar #41

yapraklar yatağın olsun, kırlangıçlar arkadaşların.
yıldızlar yorganın olsun hem zaten gökte işsiz güçsüz duruyorlar..

aynı dertten muzdarip #46

hadi beni güldür biraz..

anlamadığım şeyler var #6

...
varken rüyaydın aklımda
yokken kabus mu oldun?
...


farkettim ki bir kaç hafta geçse de aynı cümlelerdeyim, aynı cümleler kaldı aklımda.. da neden?

benim aklım köşeli #91

aslında muhtemel bir sona doğru ilerlerken hala neden güzel bir güne uyanma isteği duyuyorum, anlamıyorum.

arada olur öyle #106

Günlerden bir gün, R2D2 gibi robotik hallerde mutfağa gidip son biramı buzdolabından alırkenki halim ve alibaba'nın beni görüp muhtemelen bu ne lan deyişi..

benim aklım köşeli #90

-şöyle bir dönüp belki on beş belki yirmi yıl önceme gittik diyelim, hep sorularla karşılaşıyorum.. aklımın kestiği ilk zamanlardan bu zamana kadar hatta şu an içinde olduğum saate kadar hep bir soru, hep cevap alınamamışlık, hep hayatın bir getirisi ve yaşamak durumunda olduğum bir an var. kabuğumu kırıp kendimi yarattığım gençlik zamanlarım da dahil buna, hep kendimi kandırmışım. karşı koyamayacağım bir ben ve yaşamak durumunda kalacağım bir hayat var. ister hayat bana adil davranmadı diyeyim, ister kendi kararlarım neticesinde buradayım işte bak diyeyim, ne dersem diyeyim. hep sınırlı bir yaşantım oldu ve olacak. tüm bunları bir kenara bırakalım diyelim ki, çok uğraştım ve istediğimi yaşayabileceğim zamanlara çok yaklaştım, hep kıyısından dönsem de, belki de evet ama ne farkeder ki, bak işte buradayım, bu günü bu halimle yaşadım. yine çokça hayal edip çokça hayal kırıklıklarına uğradım, yine şaşırmamam gerekirken şaşırdım, yine o son yine o son. insan bir kez, iki kez belki, kendini o duruma iter ama hep mi böyle olur arkadaş.. yaşıtlarımın yarısı ev kurmuş aile kurmuş -boşananlar da var- diğer yarısı başka bir noktada, birisiyle kendimi hiç kıyaslamadığımdan rahatlıkla banane diyebiliyorum ama işte kendimi düşününce neden hala böyle bir şanssızlık, beş liralık değeri olmayacak insanlar sırf kendini olduğundan yüksekte düşündüğü ve ona göre davrandığı için iki adım atabilmişken sen neden hala dönüp durup aynı yere varıyorsun diyorum.. bunu sormadan edemiyorum. hakkaten hayat o kadar mı eleyici, o kadar mı acımasız? o kadar mı zor? ne kadar zor olabilir ki? neden bu kadar karışık? ben neden hala böyle düşünüyorum? kendime dürüst olmam gerekir dediğim zamanlarda aklıma gelmeyenler beni neden zayıf anlarımda yakalıyor? şuanki yaşımda olmayı dileyip uğruna neyim varsa vereceğim zamanları düşünüp, şuan olduğum yaşı dahi neden yaşayamıyorum? hakkaten herkes mi gerçekten güçlü, herkes gerçekten mi farkında herşeyin? on yıl sonra keşke on yıl öncesinde olsam diyeceğimi -hala bir dünya varsa- bile bile neden bugünümü odamın bir köşesinde geçiriyorum? neden, neden, neden.. neden hala bir neden arıyorum? -ben de böyleyim işte, deyip cümleyi biritmem mi lazım? bitirmişim ne, bitirmemişim ne.. olmakla olmamak arasındaki fark hani nerede?

-yok.

aynı dertten muzdarip #45

şu yüce dağları duman kaplamış
yine mi gurbette kara haber var..
seher vakti bu yerde kimler ağlamış
çimenler üstünde gözyaşları var
gözyaşları var..

algı böyle bir şey evet #73

gök soyundu, mevsimlerden deniz oldu,
poyrazla ıslak ıslak yosun koktu.
ey uzak ihtimallerle dokunduğum,
giyinirken cevapsız yüzleri;
neden yoktun.
neden yoktun.
..

arada olur öyle #105

falan filan..

anlamadığım şeyler var #5

neden ben?

yol çizgileri #44

şimdi kaybediyoruz gibi olsa da bazı geceler
kazandık aslında biz..
..



diye başlar giderim ben bu gece..

anlamadığım şeyler var #4

insanoğlunun onlarca içgüdüsü, hissi, bir şeyi var. ama neden bazıları diğerlerini bu kadar çok kırıyor, anlamıyorum?

benim aklım köşeli #89

altı kırmızı renkli çay bardakları sistemin genelde çay severe özelde de benim gibi demli çay severe hakaretidir! üretimin, son olmasa da, vardığı en adice bir noktadır. nokta.

kafamın aynı olduğu adamlar #40

"geleceğim bekle" dedi, gitti.
ben beklemedim. o da gelmedi.
ölüm gibi birşeydi.
ama kimse ölmedi.

özdemir asaf

kafamın aynı olduğu adamlar #39

..
..
sana gitme demeyeceğim,
gene de sen bilirsin.
yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
incinirsin.
..
..