sisteme karşı olduğum (ve hala daha direndiğim) zamanların ardından kendimi içerisinde bulduğum -kaçınılmaz- iş dünyasının yaşattıklarının ardından bi başıma, ellerim cebimde yürüyüp yürüyüp en sonunda biyerlerde kendimi içer halde bulduğum zamanlarda şöyle bi olduğum hale bakıyorum, tanju okan'ın dediklerini görüyorum; benim en iyi dostum içkim sigaram.. onlar da terk ederdi olmasa param..
içimden bir kaç kez tekrarladıktan sonra tanju'yu tanju yapan yere, ve beni bana çokça düşündürmüş olan (özlediğim) iskele'ye dönüyorum. dalıyorum gidiyorum..