benim aklım köşeli #177

aklım hep rüyalarda..

kafamın aynı olduğu adamlar #134

...

why don't you come on over, valerie?

valerie

valerie

valerie

yeah, valerie

arada olur öyle #215

...

her sabah kaybolup giden bir rüya gibi oldun artık

geceleri beni bekleyen, gündüzlerimi zehir eden

ne sen baktın ardına ne ben, hep ayrı yollarda yürüdük

sustu bu gece karardı yine ay, kaldı geriye cevapsız sorular

...

aynı dertten muzdarip #104

konuşasın var, konuşulur da yani, ama saat gece biri geçmiş; daha henüz yaşanmamış gündeyiz. kime konuşalım mı? diye yazacaksın ki şimdi? uyudun mu? sorusu mesela? kim bilir kimler uykuda, kimler aynı dertten muzdarip?

algı böyle bir şey evet #216

#yirmisekiz'e bir daha kulak verelim bugün..

arada olur öyle #214

bir şekilde herkes parmağını kaydırıyor gün boyunca, herkesin elinde ayrı bir dünya var. kimisi güncel haberler için yukarı kaydırıyor, kimisi kim ne yapıyor acaba? diyerek aşağı kaydırıyor, bir başkası kimmiş bu yahu? diyip sağa kaydırıyor, cıkks beğenmedim diyip sola kaydırıyor bir diğeri, ve bu böyle devam ediyor.. arada oluyor.

geleceğe not #49

canımı yaktılar bugün. ötekileştirildim.

alnım ak boynum dik fakat bugünü unutmayacağım, sen de unutma sevgili gelecekteki ben.

terapik dialoglar #115

-bu hastanın işlemleri bitti hocam, çağırayım mı sıradakini?
-gelsin gelsin çağır evet
-sıradaki faşist lütfen!

gelecek dertleri #15

sana yasal, bana yasak..

kafamın aynı olduğu kadınlar #13

...

gelişigüzel tesadüfler varoluşsal boşluklarla ilişkili olarak faaliyet gösterir; insan, o an itibarıyla yaşadığı açlık, umutsuzluk, sanrılar ya da boş vakit fazlalıkları yaratan tren tarifelerinin veya uçak saatlerinin tesadüfen ve kasten yanlış okunması sonucunda bunlardan birine yuvarlanır ve kayıplara karışır. insan olayların merhametine kalmıştır. bir yabancı olmayı sevmemin bir sebebi de budur; ben sadece güvensizlik bulmak için seyahat ederim. ama o zamanlar bilmezdim bunu.

...

arada olur öyle #213

bu ülkede şans eseri yaşıyorum hissi vol 7.0

algı böyle bir şey evet #215

sadece gerçeği bilenler özgürdür.

benim aklım köşeli #176

bilen bilir -anlaşılsın diye uçülkelerden örnekler veriyorum; singapur, puerto rico, solomon adaları, rusya, türkiye ve filistin!- ben arada yaz dönemi plaj güncesi yaparım, yanına alınacaklar listesi olur. keyif herkesin hakkı.

şimdi ise pazar günü daha bitmeden, yaşanan o pazar gününü özlenen pazar günlerine ekleyenlerin anlayacağı bir liste var (bknz. aşağısı)

kontrbas (akordu var, iyi ki var, lola aklımda)

merdivenler (çok şeye gebe)

angela carter (kontrbası aklıma sokan hanımefendi)

düşeyazanlar (dengesiz yürümeyi severlermiş de tercihmiş de falan)

müşteri hizmetleri (aramayın, çok gergin)

girdiğiniz para geri verildi (bu yaşanmadı, kredi kartı wins)

hazreti yusuf (e yani hazreti ve yusuf, kendince takılıyor hayatta)

kahve (az yulaf sütlü, az olmalı yoksa sikerler yani dikkat)

telif hakları (yoo)

tekrar müşteri hizmetleri (çok mutsuz ve gergin, demiştim)

bira (fıçı lütfen)

sarı dolmuş (hala son kişiyi bekliyor kalkmak için, dolamadı)

vapur (illa da vapur, olmazsa olmaz)

garibaldi ailesi (eserlerinizle gurur duyun lütfen, huzurlu uykular)

köklenme (boş yapmayalım köklenelim lütfen)

pazar (pazar gibi pazar)

ers (mutlu)
pq (mutlu)

şehir (bir acayip)

tekrar müşteri hizmetleri (ay yok artık, diyor)

sevelim, sevilelim.

arada olur öyle #212

gün biterken saatler carcarcarı gösteriyor. herkese mutlu ve dolu dolu carcarlar.

kafamın aynı olduğu adamlar #133

düşünürsen nefesin söner, makinenin ritmi kaçar

donuk gözlerimizde gerçek ve komut var

ne yaparsam yapayım, hepsinde hata var

hatalar içimizde, belki de kapanmak var

uzaklarda kaldın, sıfırlar ve birler

tellerdeki sesin azalmış, çalınmış

ne yazarsam yazayım, hepsinde hata var

hatalar kanımızda, belki de ölmek var

içimde kıvrananlar, bulduklarım, kaçanlar

gördüğüm tüm yüzler, asla anlatamadım

nereye gidersek gidelim, her yerde hata var

hatalar tohumda, belki de unutmak var

ne yazarsam yazayım, hepsinde hata var

hatalar kanımızda, belki de ölmek var

algı böyle bir şey evet #214

bu denli dikkatli yaşamış olan ben, hayat üzerine ne biliyordum? kim, ne kazanmış ne kaybetmiş, sadece hayatın başına gelmesine izin vermişti? kimin olağan hırsları olmuş ve onların gerçekleşmemesiyle çok çabuk uzlaşmıştı? kim incinmekten kaçınmış ve buna hayatta kalma yeteneği adını vermişti? kim faturalarını ödemiş, herkesle olabildiğince iyi geçinmiş, kimin için kendinden geçme ve umutsuzluk sözcükleri bir zamanlar romanlarda okunmuş sözcükler olarak kalmıştı sadece? kimin kendini kınayışları gerçekte hiçbir zaman acı vermemişti? özel türden bir pişmanlığı yaşarken bütün bunların üzerinde uzun uzun düşünmek gerekiyordu: incinmekten her zaman nasıl kaçınabileceğini bildiğini düşünen birisinin uğradığı bir incinme ve tam da bu sebeple uğranan bir incinme.

kafamın aynı olduğu kadınlar #12

bir senin gözler beni anlar, elimde değil

görür görmez deliren ihtiyaçlar, elimde değil

düşerken son bir kez yalana, benimsin benim

yalansan yalanı severim, elimde değil

gitme n'olur gitme, itirazlar elimde değil

yalnızım yalnızız, yalnızlıklar elimde değil

düşerken son bir kez yalana, benimsin benim

yalansan yalanı severim, elimde değil

...

kafamın aynı olduğu adamlar #132

incecikti

gül dalıydı

dokunsam kırılacaktı

dokunmadım

                    kurudu

arada olur öyle #211

gayet mutsuz bir şekilde uyumayı bekliyorum bu gece. yoruldum, gerçekten yoruldum.

kafamın aynı olduğu adamlar #131

...

bende kuzey

tül ardında pembe bir yüz

                ben korum gözlerini yerliyerine

                ben korum bakışlarını

                burnunu ben çizerim bu yüzün

                                    ağzını ben

ve koşarak inerim

                    güneş merdiveninden

...

algı böyle bir şey evet #213

karakter zamanla gelişir mi? romanlarda elbette gelişir: yoksa anlatılacak bir hikâye olmazdı. ama hayatta? bazen merak ediyorum. tutumlarımız ve görüşlerimiz değişiyor, yeni alışkanlıklar ve tuhaflıklar ediniyoruz; ama bu, daha çok bir dekorasyon gibi, farklı bir şey. belki de karakter zekâya benziyor, tek farkla ki karakter biraz daha geç doruk noktasına çıkıyor: yirmiyle otuz arasında, diyelim. ondan sonra, neye sahipsek onunla kalıyoruz sadece. kendi kendimize kalıyoruz. eğer durum buysa, çoğu yaşamı açıklıyor bu, öyle değil mi? ve aynı zamanda -eğer söyleyeceğim şey çok tumturaklı bir söz sayılmazsa- trajedimizi.

her yerde bir kırmızı var. #77

let stars be with you!

algı böyle bir şey evet #212

(piyano)

...

ne bülbül gülü sevdi seni sevdiğim kadar

ne böyle seven gönül ne de senden güzel var

içli bir özleyişle bırak beni yanayım

gözlerinde gördüğüm sevdama inanayım

dikensiz gül olmazmış

çilesiz gönül ayşem

her kuş bülbül olmazmış

her çiçek de gül ayşem

...

algı böyle bir şey evet #211

...

arayan bulur kendini

...