bi defasında yeni mekaplarımla yürmiüçnisan koşusuna katılmıştım, sondan ikinci oldum ilkokuldayken. unutmuyorum hiç. ah be keşke hergün giyindiğim mekaplarımı giyinseydim demiştim. ama daha dokuz on yaşında yarışın dönüşünü yürüyerek ve diğer sonuncuyla konuşarak geliyor olmak o kadar da kötü birşey değil herzaman. hatta rahatsındır o an.
o gün anladım ki yol da önemli.
