anlamadığım şeyler var #9

konu her ne ise küçüldükçe hızlanıyor. olup bitiveriyor. zamanla yarışıyor sanki. bir şey küçüldüğünde hızı artıyor, hızlıca öyle hemen oluveriyor. hızlı yaşanıyor, hızlı oluyor, hızlı unutuluyor. anlamıyorum ama bu oluyor.

her yerde bir kırmızı var. #50

hani dersin ya tamam
hayatımın anlamı karşımda duruyor
n'olursa olsun devam
gönlümün anahtarı ellerinde duruyor
biliyor kendini, tanıyor

her gün aklına
bir gün koynuna
elbet kanına girsin istersin

hani geçmez ya zaman
hasretinin ağrısı gözlerinden okunur
n'olursa olsun unutmam
ellerinin yokluğu sözlerimden okunur
biliyor kendini, tanıyor

her gün aklına
bir gün koynuna
elbet kanına girsin istersin

kafamın aynı olduğu adamlar #69

gece köşebaşlarında çarpışan karanlık
bir yumak halinde odama doluyor
bir omzum taşlanıp, bir omzum sıvazlanıyor
birtakım görünmez ellerce artık
...

kafamın aynı olduğu adamlar #68

kurumuş boğazım
bekliyorlar yol ağzında onlar
bir gün beni sorarlarsa susacaksın
elin kanlı çünkü abi demir kapı bundan
ne özlemi hasret suçun doğasında varsa

yoksulun merhameti gasp
elinde saz
hep beklemiş gözlerinde yaş
sırtında yas
gün gelecek teraziyi bu insanlar tekmeleyecek
biz tanığız keşmekeşe
en önden arz edeceğiz

ben sesimden fark edeceğim yaşlandığımı
ya da her şarkıyı veda niyetiyle yazdığımdan
sana çirkin hazlarımdan aşklarımdan geri kırıntılar kalacak
ve bu yalnız olacak

senin yandığından daha fazla yanan insanları duymuyorsan eğer
nasıl olacağız arkadaş
böyle avuç kadar üstümüzde borcu kalır
ve iyimser bir gül açar parklara

unutulacak dünler
yaşanılacak günler var
öyle günler var
inan
yalanmış ziyanmış hayat
diyip gitme

hep utancın kar kışında kaldık
alkışlara kandık
öyle yorgun öyle beter sabahlara kalktık
bir hayalim gözlerinde saklı
ne giden var ne beklenen yarınlardan artık

artı hep anlattım biliyor musun
dedim ki dili yok bunun
kimsesi kimi yok onun
neşesi düşü yok şunun
dedi ki düşür omzunu
ne şiiri ne şarkısı
yok işte bir şey oldu
öyle değil işte olmalı bir çözümü
biz onca gece uykumuzu yok yere mi böldük
acıları çekip gözlerini silmiş insanları düşün
paramparça düşü

unutulacak dünler
yaşanılacak günler var
öyle günler var
inan
yalanmış ziyanmış hayat
diyip gitme

hep utancın kar kışında kaldık
alkışlara kandık
öyle yorgun öyle beter sabahlara kalktık
bir hayalim gözlerinde saklı
ne giden var ne beklenen yarınlardan artık

mevcut düzen dahilinde ne aşkı
avunduğun her şey sahte yok aslın
geriye ne kalmış
düşlediğim bir yaşam ve utandığım korkular var
gönlümü vermişken hem de
anlıyorken bir halkı

uykusuzluk sende artık
onlar temizlerler vicdanlarını
açsa karnın yağma artık isyan sayılır
bir anne vedasıdır gerçek hicran tanımı
kazanmak kirlidir
kaybedelim insan kalırız

kocaman bir sofra düşün mahallenin ortasında
dünyanın tam ortasında
güneşler büyütür üstümüzde sonra
kalır burjuva düşlerin yalanlardan arda

iyi söz yazarlarının ne kadar hükmü kaldı
ben sana bu çiçekleri mezarlıktan çaldım
çok uluslu yalnızlıkların yanında uzandım
ve gökyüzü çok yıldızlı

unutulacak dünler
yaşanılacak günler var
öyle günler var
inan
yalanmış ziyanmış hayat diyip gitme

hep utancın kar kışında kaldık
alkışlara kandık
öyle yorgun öyle beter sabahlara kalktık
bir hayalim gözlerinde saklı
ne giden var ne beklenen yarınlardan artık

hep utancın kar kışında kaldık
alkışlara kandık
öyle yorgun öyle beter sabahlara kalktık
bir hayalim gözlerinde saklı
ne giden var ne beklenen yarınlardan artık

kafamın aynı olduğu adamlar #67

...
mutluluk nedir, ey taşları
çiçekleri bu dünyanın?
bir irinler tufanında
sorular yangınında kaldım

mutluluk nedir, yaşamın
anlamı ve sırrı nerede?
yıllar boyunca dolaştım
döndüm hep aynı yere
...

algı böyle bir şey evet #112

...
parıldayıp duran insanlara bak
kendi düşlerine, düşmanlara bak
gittikçe yükselen haller içindeyim
insandan örülmüş duvarlar içindeyim
...

arada olur öyle #143

hani bir gün birisi de çıkıp "sen nasılsın?" desin. ben de şaşırayım. belki de buna ihtiyacım var, bir sor yani n'olmuş? böyle günlerden geçmeye herkesin hakkı var, umuyorum.

bizi kim, neden, ne zaman, nerede ve nasıl bu hale getirdi?

geleceğe not #25

öyle özledim ki bana bir şeyler anlatmanı.
duymayı, dinlemeyi özledim.
orada öyle olmayı özledim.

aynı dertten muzdarip #67

 

aşkını bir sır gibi senelerdir sakladım
geceleri rüyamda ismini sayıkladım
...

aynı dertten muzdarip #66

bunun sonu iyi görünmüyor, kendini kandırma.

gelecek dertleri #3

haberin yok, ölüyorum.

algı böyle bir şey evet #111

bir sözünle yanar geceler!

arada olur öyle #142

 

kafam bozuk
gönlüm soluk
dilim donuk
bu dümende
...

aynı dertten muzdarip #65

kim neden ve nerede var acaba, ben kimim ve sen kimsin? derken, konu dönüp dolaşıp mesafelere geliyor. olan -ve olacak olan- dönüp dolaşıp mesafelerde kayboluyor. şöyle hani kafamı kaldırıp da gözlerinin içine bakarken bunları söylemek vardı, diyorsun. olmuyor. düşünürken aynı anda o an var oluyorsun. özlüyorsun.

bu arada biten çaylar tazeleniyor, en azından bardak doluyor ve kitap ayracı ilerleyen sayfalara öylece bırakılıyor. bahsi geçen kitap ayracı öylece gelişigüzel bir sayfaya bırakılınca orada durduğu için mutlu oluyor. kaldığın yeri unutmamak o sırada mesafelerin önüne geçiyor. kafanı kaldırmadan onu orada o an var etmen ona yetiyor. özlüyorsun.

bunlar olurken konu yine dönüp dolaşıp mesafelere geliyor, mesafeler öylece tekrar var oluyor. ben mesafeyim ve buradayım diyor. kendi kendine bir var oluş hali gibi. kabul ediyorsun, tamam peki hadi yapacak ne var ki diyorsun ve sayfaları çevirmeye devam ediyorsun. bu arada çayın bitiyor. kitap ayracı heyecanlanıyor. düşünüyorsun. özlüyorsun.

geleceğe not #24

bir önceki hafta rabia naz'ın doğum günüydü. biz yaşadık, geçtik ve hatta unuttuk o haftayı. rabia naz onbirinde kaldı. geçen giden haftalarda kaldı. sebebi olanlar, ebedî dünyada bir başlarına kaldılar.

arada olur öyle #141

"duydum ki unutmuşsun gözlerimin rengini, yazık olmuş o gözlerden sana akan yaşlara"

bir gün her şeye rağmen sevdiğim birisi ona olan sevgimi ve belki de hayatındaki varlığımı sorgularken bir soru sordum ona; en sevdiğim renk neydi?

bu sadece bir renk tahmini sorusu değildi elbette. "sen beni ne zaman unuttun acaba?" sorusunun tezahürüydü. ve belki de bu basit soru karşısındaki çaresizliğin ve hatta gerçekliğin bir arada ortaya çıkış anıydı. sonrası sessizlik. mavi orada öyle kendi kendine kalmıştı, hatırlıyorum.

kafamın aynı olduğu adamlar #66

güzelim hiçbir zaman görmedim senin gibi
özledim seni, özledim seni

gözlerinde bir yol var ah geçsem mi, çağırır beni
özlerim seni, özlerim seni

sen bilirsin, en iyisi, kollarında ölmeden
mutlu olmak zordur derler
kötü günler görmeden

saçlarında bir sonbahar, estikçe üşütür beni
özlerim seni, özlerim seni

farkında hiç olmadan kırdıysam, özür dilerim
özledim seni, özledim seni