ne güzeldin
uzayan, hep uzayan ellerin vardı
uzayan, hep uzayan ellerin vardı
bütün çocukların ağzıyla konuşur gibiydin
gözlerinden bir gül çıkarıp atamasan da
her bakışın bir gül dolgunluğuyla açardı
bunun için hiç uçurumlara yürümedin, denizleri bilmedin
duraklarda hep kendini bekledin
herkesin indiği otobüslere bindin usulca
