aynı dertten muzdarip #1

bi anda insanlıklan soğudum yine bugün. çekil dedim kabuğuna kendi kendime. yeter. nasıl bi canlıyız biz ya, neyin peşindeyiz? anlamıyorum bazen hakkaten. neden yokken onca laf kurup acı çekiyoken, varken gözümüzü kırpmadan bozuyoruz? bozabiliyoruz? bu ikisi için gerçekten de bilinçli olmak gerekir mi, hani bilebile derler ya. yoksa bazen bilmeden mi yitiyoruz. ya da yitiyo muyuz yoksa öyle mi geliyo. bi insan daha kaç kez çekimser kalmak ister ki hayattan..