bi bakıyorum koca tanju okan karşımda. eli de böyle havada, anlatıyo bişeyler.. dinliyorum. sonra ben anlatıyorum, tepki yok. sonra bi bakıyorum sırtında bi top mermisi ortadan fazlaca büyük bi dayı "
yeğen yardım et biraz da sen taşı şu yükü" diyo, "
ama benim bel sakat dayı ya şimdi nası olcak ki bırak sen en iyisi onu gerek yok" diyorum. bu lafım üzerine bi muhabbet başlıyo, anlatıyorum da anlatıyorum, dinliyo, ama yine tepki yok.
iskele'nin deniz gören parklarından bu yaşananlar.
aslında burada yaşıyalı çok olmadı ama şimdiden çok acıttı beni burası,çok şey öğretti. o yüzden çok seviyorum burayı.
tanju ne diyodun sen en son? hı? kadınım diyodun evet, e söyle de dinleyelim madem hadi kaçtır hep bi dahakine diyosun. olmuyo böyle.
