benim aklım köşeli. #1

bi sussam ortalık dağılacak gibi. herkes. anlamıyorum.
herkesin kendi köşesinde kalası yada oraya dönesi var. insanın yaptıklarının geç de olsa farkında olması güzel bişey. saklandığım yerden çıkayım diyorum, şöyle gerdireyim bi kanatlarımı iki yana. saklanırken resmen yediğim beni, gerçi şuan bunları kendisi yenen ben olarak düşünüyorum yiyen olarak değil, o özlediğim kendimi uçup bulayım istiyorum. çok da zor değil ya nolur herkes bi an için hep olmak istediği kendisi olsun diyorum. tam kafamı dışarı çıkarıyorum. ohoo.. kimse yok.
hakaten noluyo? dünya aslında gerçekten bu kadar garip mi yoksa çok mu basit? bi türlü cevabı gelmiyo bu sorunun. bulamıyorum.
napim. benim aklım köşeli.