benim aklım köşeli #3

benden güç alıp, o eksik hayatlarında artık çoğu şeyi yapmamak üzere yeni bir güne daha istekli bir şekilde benimle veya bensiz uyananlar, giderken beni giderek azalttıklarının farkında değiller. uzun zamandır böyle.
nedenini bilmiyorum ama buna kanaat getirdim.

bir kez yaşama hakkım var. yaşanılası geliyor herşey. o yüzden acıtacağını bilsem de korkmadan taşın altına uzatayım diyorum elimi. ne olduğunu bilmeden. bazen taş kalkmıyor, bazen de ben taşın altında kalıyorum. olsun.

bir de sanırım bu artık eskisi kadar acıtmıyor. ya hissisleşiyorum ya da değişen hiçbir şey yok. bana öyle geliyor. fakat bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi? anlayamıyorum.
n'apayım aklım köşeli.