yol çizgileri #2

gaziantepten adıyamana gidiyoruz vaktin birinde. dolmuşun en arkasındayız. önümüzdeki üçlüde en solda bi adam, ortada bi kadın, kucağında bi çocuk, ufak daha, ikitane de ilkokul çağında fırlama, tam piç ama bi rahat durmadılar onca yolda. neyse. neredeyse hayatımın en kötü yolculuğu sayılabilecek bu yol boyunca ufaklık bi poşete kusarken annesi kafasına tepeden tepeden indiriyo tokatları. yol karanlıklaşıyo, iki şerit eski bi yol. kafa dolu. antepten ayrılmanın kötü hissi. biraz sonra kendini yeni bi şehrin ortasında bulmanın getireceği gariplik hissi. baş ağrısı. diğer yandan muhtemelen somurtmuş bi sevgili. sallanan bi dolmuş. sallanan insanlar. ilişkiler.
ve yol çizgileri_ _ _ _