bu benim kanadım olabilirdi.
artık yeni bir yer belirlemek gerek. yine havalandık insanların topraklarından kendi gökyüzümüze. bakalım bir daha ne zaman yere değecek ayaklarımız. ne zaman hissedeceğiz toprağı.
birini sevince sanki toprağa kök salıyor insan nefsi. onunla yaşıyor. onu görüyor. onu duyuyor. onu duyumluyor.
pek tabi bu arada zaman akıp gidiyo yalnızlığından şikayetçi bir vaziyette ama kimin umrunda ki. ne farkeder ki zaten di mi. geçiyo ulan zaman. uyanın. ya da uyuyun geç oldu zaten. gittim.
geç artık. çok geç.
peki şuan gökyüzüne bakabilir misin?
dinle. duyuyosun değil mi?
