aslında bissürü şey yapmak istiyorum ama sanki bunu bi yapabilsem durdurup istediğimi yapabilecekmişim gibi çocukça bi hisse kapılıyorum her defasında. bak mesela halatla tır çekenlerimiz var, kaşık bükenler, atom hızlandırıcı mı? kolay, sadece bi kaç kişinin birlikte çalışması gerekiyo, denizin altından ulaşım da mümkün, saatte bilmem ne kadar hızla gidebilen araçlar yapabiliyoruz, top sektirirken akrobatik hareketler yapanımız var, ağzında iğne tutarken saz çalıp atışanımız, bi bitkiyi yüzmetreden tanıyan toprakadamlarımız, ya da tüm hayatı on dakikalık zevk uğruna kurulu kadınlarımız, hayatı on parmağından ibaret show adamları, yemişim on parmağı diyen show kızları...
var oğlu var. sonra sen ne yapabiliyosun lan diyorum kendi kendime? ses yok. herşey yarım yamalak.
çok fazlayız bu yeryüzüne biz.
