aslında bir sürü şey yapmak istiyorum ama sanki bunu bir yapabilsem, zamanı durdurup istediğimi yapabilecekmişim gibi çocukça bir hisse kapılıyorum her defasında. bak mesela halatla tır çekenlerimiz var, kaşık bükenler, atom hızlandırıcı mı? kolay. sadece birkaç kişinin birlikte çalışması gerekiyor, denizin altından ulaşım da mümkün, saatte bilmem ne kadar hızla gidebilen araçlar yapabiliyoruz, top sektirirken akrobatik hareketler yapanımız var, ağzında iğne tutarken saz çalıp atışanımız, bir bitkiyi yüz metreden tanıyan toprakadamlarımız, yada tüm hayatı on dakikalık zevk uğruna kurulu kadınlarımız, hayatı on parmağından ibaret sanan show adamlarımız, yemişim on parmağı diyen show kızlarımız...
var oğlu var. sonra sen ne yapabiliryosun lan? diyorum kendi kendime ses yok. her şey yarım yamalak.
çok fazlayız bu yeryüzüne biz.
