yokum.
hep birileri var etmiş gibi beni. hep birileri beni sevmiş de kendimi öyle o halde, bişeylerin içinde, sevginin en yalnız köşesinde bulmuşum gibi taa nezamandan beri. bu şehre geldiğimden beri. telaşlanıyorum böyle olunca. korkumdan haraket edemiyorum. çünkü ben kime seni seviyorum dediysem, o cümle yitti gitti zamanın o içimi sızlatan sayfalarında.yitti bildiğin.. aylar, günler, saniyeler boyunca birlikte olduğum ama şu an yüzüme dahi bakmayan insanlara bakıyorum, hep ben gitmişim peşlerinden onların cümleleriyle. seviyo olm seni, yabana atamazsın o kişiyi demişim. hep ama. ee bide sonuna bakıyorum, iki karış surat. niye?.. nerde o şirin halleri, nerde görünce yüz çevirmeler. çok iyisin olum diyorum kendi kendime, çok açtın kendini, çok aldın içerlerine, çok normalsin.. çok gereksizsin..
ağlıyorum lan işte. artık ne yaptım ki demekten yoruldum. sormuyorum dahası hatırlatmıyorum bile kendime bu cümleleri çünkü içim acıyo. yeter. herkes başka bi bedene sarılmış uyurken yada hayaller kurarken sen yine kendi cümlelerinde boğuluyosun diyorum. nefret ediyorum. herşeyden. sevgimden de, sevgi den de. herneyse ondan da. ama hemen geçiyo bu sinirim, çünkü koyasım var kafamı sanki hep bildiğim bi omuza. birinin gelip ben geldim demesini mi bekliyorum, bi kez dahi olsa gözlerine baktığımda aha bu defa soru sormayacak bana, o da yorgun, karışık, utangaç ama benden cesur demeyi mi bekliyorum, cidden neyi bekliyorum ben? bilmiyorum. bilmek de istemiyorum. al işte yine yapıyorum ve kapatıyorum kendimi, herşeye, herkese. madem sonum aynı, en azından ne yaptığımı bileyim di mi ama. son nedir diye düşünmiyeyim. carpe diem be olm demekten artık "c" demeden, önce ruhum sonra komple kendim siktir laan diyo. ne diyosun sen? neden bahsediyosun.
herkesten önce kendime küfredesim var, tıpkı herkesin kendi kendine sorduğu soruların öncesinde benim kendimi yerin diplerine sokuşum gibi. haberleri yok, haberim yok. merak edesim yok, ölsemde meraktan yok ulan işte, yok. bu kadar basit; yok.
sınavım var yarın, dersten kalırsam bi yıl daha uzayacak okul, biliyorum ama nefes alamıyorum ki. gelemiyorum ki bu güne. bi bakıyorum geçmişteyim, bi bakıyorum yarındayım. ee hani carpe diem? yalan tabi ki. yarın muhtemelen yine aynı şarkıyla yürüyücem dolmuşa doğru, kimse bilmiyicek ama ben ayrı bi insan olucam.
çok mu güçsüzüm? hayır değilim. geçti, biliyorum. hatta herhangi anormal, aykırı, beklenmedik vs herşeyi yapabilirim şu an, yarın, evvelsi gün. ama iki gram da kendime dokunsam ya. çok koşasım var sana, al koştum geldim, uzatsana elini diyesim var, yaparım da, ama korkuyorum işte lanet olsun. sen bozmasan da birileri bozuyo herşeyi.
benim kalkanım var, sittin sene kimse bişe yapamaz, gel hadi diyen varsa, bekliyorum. ölme eşşeğim ölme...
