yol çizgileri #11

çoğumuz gayet insansı bi şekilde, perdeleri önemsemeden, sığınacak bedenler ararken, ben sanırım ruh arıyorum. onu bulunca, dokununca, kendini bırakma hissi ancak bu kadar güzel olabilir. ancak o zaman soru işaretleri olmadan kafasını yastığa koyabilir insan. ancak o zaman kaybolmak ister, dahası onun için savaşır. tamam hayat çok güzel, ama eksik. sen doluramazsan, kimse senin için doldurmuyor işte, yok öyle bi dünya, herkesin yolu kendine..