belki de bir daha edinemeyeceğim hatıra cüzdanım gitti geçenlerde kordonda, içinde bulunduğumuz sisteme ait, beni tanımlayan herşeyle birlikte ve pıt.. hayatımda bi değişiklik daha. işin yoksa koştur şimdi devlet dairelerinde. sanki o kadar şey yetmiyomuş gibi. ama kaybettiğim gün belki de hayatımın en güzel ama diğer yandan da en acı günüydü. ama rüyaydı yaa, yada rüya gibiydi.
şimdi bu günü neden bırakıp direk o günden başladım bilmiyorum. aslında biliyorum, en azından bi kaç saati benzeseydi o güne, hatta çokcası, daha ne isterim ki. tüm gün içinden konuş, özle, ama bakışlarından anla ne dediğini.. ne istediğini.. ne istediğimi..
bugün kimlik çıkarmak için var olan paramla kırmızı içerek başladım güne akşamın bi vakti, ve şimdi en son yine kırmızı ve ben kaldık bi de karaburun. geri kalanı uyudu. yapacak bişey yok.
as much as ı could.
